Ah bu ben kendimi nerelere koysam....

Aşk bu; ne başı belli ne sonu
Sevda bu ; ne yeri belli ne zamanı...
                  ------
Kafa karışıklığıyla hayat geçer mi
Hem yanına biri olsun isterken insan
Bir çok kişiyi yanında ister mi
Bu kadar zor mu seçim yapmak hayatta
Sen varken de yokken de hayatımda
Senin uğruna ondan vazgeçmeye değer mi?
         ------
Hani mantık arama derler ya aşkta
En mantıksız senken kalbimin orta yerinde
Acaba diğerleri de AŞK olabilir mi diye soramıyorum bile kendime
Çıkarmak istedikçe kalbimden seni
Aklım almıyor her seferinde yeniden yeniden gelişini
 ----
Hep bir soru var aklımda
Yollar bizi ayırmışken
Olan her şeye, bütün kırgınlığıma rağmen bu kadar içimdeyken sen
Gün olur da yeni biriyle yeni bir hayata başlarsam eğer
Bir gün bana gerçekten geri geldiğinde
Ben gitmiş olabilecek miyim gerçekten,
Vazgeçebilmiş olabilecek miyim, bakışından ,teninden,dokunuşundan, kokundan...
Nasıl bir çıkmaza girdik biz böyle, nasıl kördüğüm olduk...
Nasıl çıkılır buradan, nasıl çözülür bu düğüm...
Nasıl vazgeçerim senden....

01.10.2010
12.12

İki satır bir şarkı...

Gözlerimden akan yaşlar, yine özleminin habercisi...

Tüm vücudumu sararken tuzlu gözyaşlarım

Bedenim ve ruhum tuzuna hasret…

O kadar içime kapatmışım ki seni

Öyle bir kilitlemişim ki kalbim kapısını

Kendimi bile avutabilmişim aylardır…

Kalbimin kırıklığıyla, sana olan aşkım öyle bir bütün ki şimdi

Korkuyorum sana ihanet etmekten…

İlk defa ağlıyorum senin için, sana ihanet etmemek için…

İstemeden dökülen bu gözyaşlarıysa kalbime çok yabancı

Aşkınla ilk defa ağlıyorum…

Hiç bu kadar hissetmemiştim içimdeki kilidi…

İki satır bir şarkı öyle bir acıttı ki içimi

Satırlar anahtar oldu bir anda…

Sen çıktın ve içime doldun yeniden…

Tuzlu gözyaşlarım, seni hatırlattı bana…

Terini özletti…

Yine görsem seni, gerçek olsan bu sefer…

Yine karışsa tenlerimiz, karışsak yeniden…

Ama bu kez gerçekten…

03:40

17.12.10

Tekrar Eden Öfkem Neyin Habercisi Yine ?

                                                                                                                                                                            22/03/2010

                                                                                                                                                                            03:05

Değersizin gözünde değersiz olmak o kadar ağır ki şu yorgun bedenime, bazı geceler yitirdiğim aklımda  o kadar zor ki kabullenmek…

Ağlamamak, hatırlamamak ,hatırlasam bile umarsızlaşmak o kadar güç ki,gülmek o kadar acı verici ki şu günlerde , hem de bu kadar değersiz hissederken ben kendimi O’nun hayatında…

Aslında o kadar yanlış ki, bu sebepten herkesi ,benliğimi bile önemsiz ,değersiz görmek,hem de bu kadar değersiz biri uğruna…